चाळ ही हदरून जाते चालता तू चंचले
देह हा हलवीत जाशी हालती पाळेमुळे
वाटते पाहून तिजला ही कटी की कंबरा
काल थोडीशी पळाली दार अमुचे मोडिले
वाढविले सर्व हे जीने पहा पायी तुझ्या
जे तुझ्या चालीपरी, घेरापरी रुंदावले
गे विशालांगी कशाने झाकशी काया तुझी ?
लागले तागे किती मग सौंदर्य हे मावले
सारखे शिंकीत जाशी का असे तू चंचले
वेंधळी पाहून मुर्ती हासती सारी मुले
वाहते नाकात गंगा ना कटी रूमाल ही
मोकळे नाका करोनी हात पदरा पूसीले
शिंकूनी जीव हा बेजार की पायी हिच्या
मी अशा शिंकेवरी, सर्दीवरी वैतागले
घे जरा वाफा घशाला झाक अन काया तुझी
पाहू दे सर्दीविण मज नाक तूझे मोकळे
स्वाती ताईंची हिरवी जिद्द बघून आमच्या वस्तिगृहातील काही आठवणी हिरव्या झाल्या
रद्दीच्या साठलेल्या थरात....
मासिकाचा बोटभर तुकडा शोधून,
टंच टंच दिसणार्‍या जाहिराती मधल्या
वितभराच्या कपड्यात....
किती ग सुंदर दिसतेस!
तुझ्या एका उघड्या पाठीनं
''जीव शिंपडलाय या देखाव्यात''
शरीराला घट्ट धरून ठेवणारी तुझी वसनं...
आणि पांढर्‍या शुभ्र 'पार्श्व'भूमीवरच..
तो टोकाचा हसरा काळा तीळ,
म्हणजे सौंर्दयाचा कळस!
आहा...!
डोळे अगदी तृप्त झाले तुला पाहून.
बर आहे..., तू चित्रात आहेस!,
अशीच राहशील कायम...
अशीच राहील तुझी कमनीय काया,
तुझ कोवळे पण..
तुझी उघडी पाठ!
न जराठता, कोमेजता!
=====================
केशवसुमार............ १९-०७-२००८
जुन्या विडंबनात काही बदल करून
नसतेस घरी तू जेव्हा
जीव हलका हलका होतो
पीण्याला जमती सारे
अन् एकच गलका होतो
नभ फाटून वीज पडावी
जल्लोश तसा मी करतो
ही शुद्ध जरा क्षीण होते
अन् पती बोलका होतो
येताच विड्या ओठांशी
मी दचकून बघतो मागे
खिडकीशी थांबून ओढा
मग गंध तयांचा जातो
तव घरात अवतरण्याच्या
मज स्मरती घातकवेळा
घर भरभर अवरून सगळे
मी पुन्हा सात्त्विक होतो
तू सांग सख्या मज काय
तू केले मी नसताना ?
माझा मग जीव उगाच
भात्यासम धडधड करतो
ना अजून झालो चालू
ना हुशार अजुनी झालो
तुज पाहून मी डगमगतो
अन् चरणा वर तव पडतो !
जेव्हा तिची नि माझी धडकून भेट झाली
जाडी दहा मणाची माझ्या गळ्यात आली
पायातल्या खुब्याचे ते हाड मोडलेले
तोंडात बत्तिशिने अन स्थान सोडलेले
स्ट्रेचर वरून अमची मग पालखी निघाली
नव्हतीच शुद्ध तेव्हा, नुसतेच हात वारे
अन काळजीत होते, माझ्या घरात सारे
हे लोक कोण माझ्या जमलेत भोवताली
कित्तेक मास नंतर खोलीत बंद होतो
बोलीत मंद होतो चालीत मंद होतो
आजन्म सोबतीला काठी मला मिळाली
डोकं फिरलंया र ह्याचं डोकं फिरलंया
सपाटून पडलंया म्हणिते अमीच जिंकलंया
ह्याला भरलंया न्यारं पिसं, ह्यो पाही ना रातंदिस
करमेचे सोडून डोक्या नेसं, हिंडे घेऊन मोकळे केस
वारं भरलंया अंगात वारं भरलंया
सपाटून पडलंया म्हणिते अमीच जिंकलंया
मन नाही ह्याचं स्थिर, ह्याला राहिला ना धीर
अकलेचं तोडतय तार, ह्याची नजर ती भिरभिर
भुतानं घेरलंया ह्याला भुतानं घेरलंया
सपाटून पडलंया म्हणिते अमीच जिंकलंया
काय सांगावी परवड, झोपेत ही बडबड
झाली घरात ही पडझड, दाढी झालाया वरचढ
कोंबडं आरलंया सत्तेच कोंबडं आरलंया
सपाटून पडलंया म्हणिते अमीच जिंकलंया
नवानवाच नखरा दावी मग बळंच डोस्क लावी
घ्या पेपर मतदान तुम्ही सांगे संपादक अनुभवी
पाणी मुरलंया कुठंतरी पाणी मुरलंया
सपाटून पडलंया म्हणिते अमीच जिंकलंया
