(आठवणींचा अवरोह ----)

Joshi शेठची सुंदर कविता (https://www.facebook.com/uday.joshi.967/posts/10200994666929395) वाचून आम्हाला आमच्यावर गुदरलेला एक गंभीर प्रसंग आठवला..

आमच्या हि आठवणींचा अवरोह ----

लागुनी टोक अंधुकसे
विलगली नको त्या जागे
उसवले नकळत तेव्हा
ह्या घट्ट जीन चे धागे ....

हदरून जरासा गेलो
घेतले प्रभूचे नाव
गंभीर अवस्था आणि
त्यावर ओळखिचा गाव ....

अवतरली तिन्हीसांजा
बसलो मी निश्चलतेने
अंधार पडू लागता
वाचवले काळोखाने ....

कुणी शेजारून जाताना
अति विस्मयतेने बघते
अन पापण्यांत सर्वांच्या
हलकेच हासणे कळते ....

डुचमळतो आठवणींचा
त्या गर्दसावळा डोह
उमटून तळातून येता
कधी गंभिरसा अवरोह ....

केशवसुमार.