आमची प्रेरणा नीलहंस यांची अप्रतिम पांढरपेशी कविता
अवळेचिंचा कुरतडताना तिला पाहुनी कच्च्या
समजू नका हो झाला आहे भलता सलता लोच्च्या
किरकिरणारा बाप तिचा हा जागा चोवीस तास
खिडकीमधूनी गेलोतरी ही त्यास लागतो वास
गंध मारतो किती तुझ्या रे ह्या कपड्यांना साल्या
तुमान बुरसट, सदरा कळकट धू कधीतर मेल्या
डेलिकसीच्या नावाखाली समोर झुरळे आली
खारवलेल्या मिळती इथल्या हॉटेलातुनी पाली
चादर ओढून आता पडतो लोळत घोरत गादी
(तशी जराशी गारच होती तुरुंगातली लादी)
शौचकूपांच्यासभोवताली फुलल्या दरवळ बागा
कविता सुचण्या शांत नसे पण या सम दुसरी जागा
अंगावरचे ठसे सांगती गतकाळाचे काही
मार लपावा इतकी ही अमुची पुण्याई नाही!
दर्प सांगती अभिमानाने मदिरेच्या ह्या जाती
स्वच्छ सुसंस्कृत शुद्ध अमुची इथे गटारी होती
हलकट मेला घाला याला चार शिव्यां अन लाथा
पांढरपेशी विडंबने तव पुरे "केशवा" आता!
-केशवसुमार
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा