आमच्या संगीत तबकडीवर खेबूडकरांचे चंद्र आहे साक्षिला वाजत होते आणि आम्ही मिपावर प्रियालीताईंचे भयंकर, भेसूर आणि अमानवी काव्य वाचायला सुरवात केली .. आणि पान जागे फूल जागे च्या ऐवजी भलतेच काही गुणगुणायला लागलो..
हडळ जागी भूत जागे, खविस सुद्धा जागला,
प्रेत आहे साक्षिला, प्रेत आहे साक्षिला
लाकडांचा गंध आला, पौर्णिमेच्या रात्रिला,
प्रेत आहे साक्षिला, प्रेत आहे साक्षिला!
कफन हे रेशमी, सुतळकाथ्या बोचतो
सूर हा, ताल हा, धूप थोडा लावतो
तेरड्यांच्या या फुलांनी, देह आहे झाकिला!
कावरा, बावरा, हा कुणाचा आतमा
अंग ना सोडिसी, हो जीवाचा खातमा
आज मुक्तीच्या भयाने, देह त्याचा कंपिला!
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा