मुजरा

आमची प्रेरणा पुन्हा एकदा मिलिंद फणसे यांची गझल पृथक्

नुस्तेच पाहुनी हे मन तृप्त होत नाही
सांगावयास हे ही लज्जित होत नाही

विसरून भान सारे बघतात लोक मुजरा
गाण्यात फक्त कोणी संतुष्ट होत नाही

कोणी उरास पाही, कोणी कटीस पाही
लुब्रा कधी कलेने आकृष्ठ होत नाही

पश्चात मीलनाच्या येती मलाच डुलक्या
माझा सखा परी हा निद्रिस्त होत नाही

सरताच रात्र सारी, ती ही घरास जाई
कोणी इथे कुणाचे आजन्म होत नाही

तोंडास झाकती हे बघ माडीस सोडताना
ह्या "केशवा" प्रमाणे का धारीष्ट होत नाही