(गझल)

आमची प्रेरणा मिलिंद फणसेंची सुरेख गझल

समजून घ्या जरा तो, भार्यालयात होता
त्याचा पुरा भरवसा परमेश्वरात होता

आता बघा कसा तो आहे सरावलेला
पहिल्याच फक्त वेळी तो संभ्रमात होता

हे पाप वाढलेले त्याच्याच तर कृपेने
पतनात फक्त माझ्या त्याचाच हात होता

तो वाजवीत टाळ्या रस्ता मधून फिरतो
नारीत ना पुरा तो , ना ही नरात होता

दररोज प्रश्न पडतो मी रोज का नहावे
माझा सवत-सुभ्या त्या नाहणीघरात होता

साशंक वाटला मज आवेग प्रियसीचा
भलताच काय हेतू आलिंगनात आहे?

प्रेमास अंत असतो, इतिहास साक्ष आहे
अंकुर समरबिजाचा शुभमंगलात होता

दिसतात ओळखीची येथे अनेक पोरे
होता कोणी मवाली, कोणी मनात होता

पाहून मेनकेला ज्याचा न तोल सुटला
त्याच्या तपश्चरेचा शेवट वरात होता

चरणी, प्रभो, तुझ्या तो आला थकून आहे
शोधीत माणसांना जो गर्दभात होता

अद्दल "केशवा"ला जन्मात या घडू दे
धावा कवीजनांचा एका सुरात होता