अदितीताईंची सुरेख कविता गंध वाचून आम्हाला आमच्या उमेदीच्या काळात पिंपरीला नोकरी करत होतो ते दिवस आठवले. तेव्हा हिंदुस्तान ऍन्टीबायोटिक ( एचे) कारखान्यातून रोज येणाऱ्या गंधाची आठवण झाली..
काल रात्री झोप जराशी कमीच झाली
सकाळ झाली तरी डोळ्यातून ती ओघळली
अपुऱ्या झोपेने थकलेले मन पेंगत होते
अजून थोडे झोप मला ते सांगत होते
गजर वाजला तरी पांघरूण ओढून घ्यावे
मनात आपल्या नोकरीलाही शाप द्यावे
पुन्हा एकदा या गजराची घंटा झाली
निरीच्छेने उठून आवरा आवरी आली
दार उघडले अजून पेपर नाही आला
दिसू लागला अन मज पुढचा घोटाळा
मार्ग मोकळा आज कसा होणार कळेना
उपाय दुसरा काय करवा काही सुचेना
मरगळ सगळी विसरून पण आवरणे आले
क्षणात एका तो-तो फो-तो उरकून झाले
सात पाचची धावत मग मी लोकल धरली
सवयीने मग उभ्या उभ्याने झोप लागली
गंधाने मज त्या नेहमीच्या जाग आली
'एचे' गेले म्हणजे "केश्या" पिंपरी आली!
--केशवसुमार
(२५ जुलै २००७,
आषाढ शु. १०, शके १९२९)
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा