आमची प्रेरणा विसुनानांची सुरेख कविता कळप हुंदडे पुष्ट ढगांचा
कळप हुंदडे तर्र मुलांचा
मत्त हत्तीसम पिऊन ठर्रा
सुरू घोष अर्वाच्यं शिव्यांचा
पळत सुटे सैरा वैरा
रस्त्यावर कल्लोळ माजवी
होतो नाचत सोडून लाज
धुंद होऊनी वारूणी प्यावी
असा आमचा रोज रिवाज
कुंद धुराची काळी चादर
असे आमच्या अवती भवती
धुंद नशा ती पिऊन नंतर
स्वप्ने मनी भलती सलती
कसली आली अवखळ गाणी
कसला आला शुभ्र प्रपात
ढोस आणखी लाल वारुणी
या मदिरेने झिंगून जात
***
उभा आठवत मनी बालपण
वर्षे बघ झर्रकन गेली
अता राहिली फक्त आठवण
आणि पापणी ही ओली..
अता राहिली फक्त आठवण
आणि पापणी ही ओली..
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा