नच सुंदरि करूं कोपा...

Tarawadeशेठ च्या स्टेटसवरून (https://www.facebook.com/photo.php?fbid=556210874453286&set=a.108404802567231.14179.100001931350708&type=1) आम्हाला फेसबुकवर आमच्या मित्रांचे झालेले काही जुने संवाद आठवले...

नच सुंदरि करूं कोपा ।
मजवरि नको अवकृपा ।
रागानें फ्रेंड लिस्टी लावसि मज चापा ॥

फ्रेंड मज बहु असती ।
परि मर्जी तुजवरती ।
जाणसि हें तूं चित्तीं ।
मग कां ही अशि रीती ।
जरिं मी काही लिहीती ।
तरि तव लाईक मिळती ।
लोभा या मजवरिचा नेऊं नको लोपा ॥

फेस्बुकी पोस्टिला ।
टाकुनि करि शिक्षेला ।
पाडुनियां काव्याला ।
टॅगव्रत करि सकला ।
नोटस अन पेजाला ।
पोकुनि दुखवीं मजला ।
हचि दंड योग्य असे मेल्या तव पापा ॥

सांग सांग भोलानाथ, माहिती मिळेल काय ?...

Priyaलीतै च्या " 'सरा'ळलेला बाहुला " ह्या आगामी भयकथेतील आगामी गाण....

सांग सांग भोलानाथ, माहिती मिळेल काय ?
कँडीडेटच्या नावावरून जातss कळेल काय ?

भोलानाथ मसापला फुशिं येतील काय ?
फेस टू फेस फेसाला फेस येईल काय ?

भोलानाथ भोलानाथ खरं सांग एकदा
निवडणुकीत 'पुरोगामी' जिंकेल का रे यंदा ?

भोलानाथ उद्या आहे मतदानाचा जागर
मतदारांच्या जातीवर फुटेल का रे खापर ?

सर...

सर एक नाव असतं
अध्येक्ष निवडणुकीत तडमडलेलं गाव असतं
सर्वत्र असते तेव्हा साहवत नाही
आता नसल कुठच तरी सुटलो म्हणवत नाही

भिंती पांगतात स्टेटस उठतात
पोरक्या ब्लॉगात उमाळे दाटतात
सर मतामतात तसच ठेउन जातात काही
जातीच्या जातीलाच कळावे अस जा(ता)त सांगुन काही

सर असतो एक धागा
अगाध ज्ञानाचा उजेड पाडणारी जालावरील जागा
ब्लॉग खरडतो तेव्हा त्यांना नसतं भान
पकडून दिली चोरी की सैरावैरा धावायलाही कमी पड़तं रान

सर समुहात नाहीत मग कुणाशी बोलतात कंपूत हंबरणाऱ्या आयडी ?
सर खरच काय असतात ,
जाणत्यात काढता पाय असतात, वासरात लंगडी गाय असतात
'विकी'च्या दुधावरची साय असतात, भौतिकशास्त्राच्या सिद्धांताला हाय असतात

सर असतात जन्माची मजबूरी
सरतही नाही आणि सुधरतही नाही.

-सर/ केशवसुमार

बायनरी to 'हेक्स'...

बायनरी भाषेतील मैलाची दगड असलेली हि (https://www.facebook.com/groups/dyataali/permalink/457990750986089/) 'कविता' फक्त बायनरी भाषेपुर्ती मर्यादित न राहता .. इतरभाषिक लोकांना हि तिचा आनंद घेता यावा ह्या साठी आम्ही ती कविता 'हेक्स' भाषेत भाषांतरीत केली आहे... पुढील काळात वेळ मिळेल तसा ती 'आस्की' भाषेत हि भाषांतरीत करायचा आमचा मानस आहे...

155F
107C0 1818
4AAA4,
10208
15512AA
1FFFFF
0
3C0 10AA
4A954
3F
0
3F
0
1FFFFFF
2AAAAAA
AAAAAA
1C00
AA0
1C2A8
1
1
1
0
0
0
0
.
.
.
.
.
0

----F

'बेला' हे जुलमि गडे...

Patilशेठ तुमच्या ह्या कवितेवरून काही घरात बेलावून चालणारे संवाद आठवले...

बेला हे जुलमि गडे
फेकुनि मज मारु नका
बल्लवगिरी तुमचि पुरी
जिथेतिथे दाऊ नका

घालु किती तूप त्यात ?
भाजू किती सांगु नका !
बोलून हे फिरफिरुनी
डोके अन फिरवू नका

गडबड किती होय मुखी !
हसतील मज सर्वजणी
येतिल का परत उगुनि
दात उगा पाडु नका !

कठिण कठिण कठिण किती...

कठिण कठिण कठिण किती बेला हे बाई ।
ते खाण्याप्रति झटता दंत उरत नाही ॥

भाजुनि तूपात मधुर ठिसूळ भासती ।
खात खात फसवुनी दंतस्थान सोडिती ॥

बेलांचे सुंदरसे चित्र टाकती ।
बघत बघत परि शेवटि सुचत गीत जाई ॥

नमन झुक्याला फेसबुकेश्वराला...

Sandhya Soman यांच्या अप्रतिम नांदी (https://www.facebook.com/gappisht/posts/10201728248799861) वरून
आम्हाला सध्या सर्वत्र सुरु असलेल्या भिंतनाट्याची नांदी पुढेमागे लिहायची वेळ आली तर ती कदाचित अशी लिहिली जाईल असं वाटते ...

नमन झुक्याला फेसबुकेश्वराला
भिंतनाट्याच्या आदिशक्तीला || धृ ||

तूच हास्य अन् लास्य स्वतःचे
तूच गीत गुणगान स्वतःचे
तूच स्टेटस तूच नोट अन्
तूच पेज तू स्तुतीसोहळा ||१||

कंडु-साहित्यिक तुज आचरती
मिळे समीक्षका फुकटच कीर्ती
सारे दुर्मती सजवती भिंती
धर्मजात दे त्रास जगाला || २ ||

---------केशवसुमार.

(दिवा)...

आमची प्रेरणा Pradeep Kulkarni यांची अप्रतिम रचना 'दिवा' (https://www.facebook.com/pradeep.r.kulkarni/posts/10151801021258924)

.........................................................
(दिवा)
.........................................................

गुत्यात या जवळच्या दारावरी उभा मी...
हलकेच सांज येई उतरून भोवताली
चोहीकडे दिवे हे अंधूक लावलेले...
अन संथ, धुंद होती गाणी हि लावलेली ...!

धड सांजवेळ नाही, धड रात्रही न पुरती...
मधलीच वेळ हॅपी आवर्स चाललेली ?
काळोख अर्धमुर्धा चोहीकडे तरंगे...
ह्या रम्यकल्पनेनी गात्रे तरारलेली...!

होणार नृत्यचालू घंटा अशात वाजे...
काळोख-धूर तेथे जमला कणाकणाने...
हळुवार नादलहरी...हलकी प्रकाशवलये
उठती क्षणाक्षणाने...विरती क्षणाक्षणाने...

मी ही अशा क्षणी मग घेतो भरून पेले !
हुरहूर कोणती ना माझ्या उरात दाटे
आलो इथे कशाला, आलो इथेच का मी ?
काहीतरी बरे मज येथेच फक्त वाटे !

कुठली अनाम मदिरा येते...रिचून जाते
...काळोख वाढलेला बाहेर-आत आता
कोणामुळे कळेना अजुनी असा उभा मी...
जुळले तरी न जुळती माझेच हात आता!

जाणीव-नेणिवेचा हा खेळ चाललेला...
मज भोवताल सारा अंधुक होत जाई...
मीही दिवा जणू ह्या क्षितिजात सोडलेला...
हलकेच शुद्ध माझी सोडून दूर जाई !

- केशवसुमार

(आठवणींचा अवरोह ----)

Joshi शेठची सुंदर कविता (https://www.facebook.com/uday.joshi.967/posts/10200994666929395) वाचून आम्हाला आमच्यावर गुदरलेला एक गंभीर प्रसंग आठवला..

आमच्या हि आठवणींचा अवरोह ----

लागुनी टोक अंधुकसे
विलगली नको त्या जागे
उसवले नकळत तेव्हा
ह्या घट्ट जीन चे धागे ....

हदरून जरासा गेलो
घेतले प्रभूचे नाव
गंभीर अवस्था आणि
त्यावर ओळखिचा गाव ....

अवतरली तिन्हीसांजा
बसलो मी निश्चलतेने
अंधार पडू लागता
वाचवले काळोखाने ....

कुणी शेजारून जाताना
अति विस्मयतेने बघते
अन पापण्यांत सर्वांच्या
हलकेच हासणे कळते ....

डुचमळतो आठवणींचा
त्या गर्दसावळा डोह
उमटून तळातून येता
कधी गंभिरसा अवरोह ....

केशवसुमार.

कलात्मकता म्हणा, मुलांनो, कलात्मकता म्हणा...

आमची प्रेरणा उठठेवीवर Upadhyeशेठनी टाकलेले धाडसी कलात्मक फोटो

फोटो बघुनी स्टेटस सुचते करू जुनी वल्गना
कलात्मकता म्हणा, मुलांनो, कलात्मकता म्हणा
प्रस्तरारोहण कल्याणम्‌, प्रस्तरारोहण कल्याणम्‌

अवघड डोंगर निर्भय तरुणी
उभी नग्न प्रस्तरारोहणी
कोनाकोनातुन तिच्या या दिसती यौवनखुणा

या फोटोंतील पहा संपदा
कुणा न वाटो यात आपदा
नग्न दृष्टीचा विनाश होता कला दिसे सृजना

दिव्य दिव्य हा स्तेटस्कार
टाकी धाडसी फोटो फार
सेमीचावट स्टेटस याचा रिवाज आहे जुना

दुर्गा..

मीरा सिरसमकर ह्यांची दुर्गा ( https://www.facebook.com/meera.sirsamkar/posts/524740960935905 ) ही कविता वाचून आम्हाला आमच्या गल्लीतील दुर्गा आठवली

दुर्गा

हलके हलके चालत गेलीस
रस्त्यावरच्या रेषेवरती ,
सर्कशीतली जशी डोंबारीण
चालत असते दोरीवारती .

शुद्ध नसे सुसंबद्ध नसे
तरी टाकीत गेलीस चारपावले ,
पायतळीचे बळ ओळखले
नजर आमुची माथ्यावरती .

नाद न सूटला वाद जगाशी
उधळायाचे स्वप्न उराशी ,
करता करता तुडवित गेलीस
असंख्य गुत्ते पायतळाशी !!

------ केशवसुमार .
( दै . फेसबुक , १० ऑक्टोबर २०१३ )

विश्वाचे मर्म ब्लॉगावरी प्रकाशले ...

आमचे परम जालस्नेही श्री श्री कऱ्हाडेशेठ ह्यांनी आज भर दुपारी आम्हाला पिंगले ..थोड्याच चर्चे नंतर त्यांना 'सरो'निया झाला आहे हे आमच्या लक्षात आले... मी सांत्वनाचे दोन-चार शब्द बोलणार इतक्यात त्यांनी आम्हाला एक फर्मान सोडले...

Joshiउर्फ चिंगीकाकूंची हि पोस्ट वाचा https://www.facebook.com/groups/uthathev/permalink/589472107781981/)... आणि विश्वाचे आर्त (http://www.aathavanitli-gani.com/Song/Vishvache_Aarta) ह्या गाण्याचे विडंबन लिहा..

मी म्हटलं आहो मी वर्साला कार्यालयात आहे...तर ते परत डाफरले... रोज बघतोय तुमची कार्यालयातील कार्ये इथेच उठठेवीवर ...

मग नाइलाजाने आम्हाला त्यांच्या आज्ञेचे पालन करावे लागले... पण वर्साच्या कार्यालयात मिटिंग मिटिंगचा खेळ सुरु असल्यामुळे, विडंबन लिहून झाल्यावर नेहमीप्रमाणे मोठ्यांदा गुणगुणता येईना... तेव्हढ्यात आमचे गाणाराडॉक्टर Patilशेठ रेघेवर आलेले दिसले ... त्यांना विडंबन मोठ्यांदा रेकून बघायची विनंती केली ... आणि त्यांनी ती तत्पर स्विकारली ... काही ठिकाणी मात्राभंग आहे... पण 'सरांपुढे कोणाचीच मात्रा चालत नाही' ...असे प्रस्तावनेत लिहा मग कोणी मात्राभंगाच्या दोषाकडे बघणार नाही असा त्यांनी दिलासा दिला...तुम्हाला त्रास झाला तरी श्री श्री कऱ्हाडेशेठ ना थोडा आराम मिळेल ...म्हणून हे विडंबन इथे द्यायचे धाडस केलं ...

विश्वाचे मर्म ब्लॉगावरी प्रकाशले ।
अवघे चि झालें लोक धन्य ॥१॥

अवकाशेताण खंडामधे विभागणे ।
नवल देखिलें ऋणात्मक गे माये ॥२॥

बाप भौतिकशास्त्रवरू अदितीस भेटला ।
उठाठेवी दाविला 'सरा'कारें ॥३॥

तो हजार खर्डे वाचुन...

स्वामित्वहक्का वर झालेल्या उलट सुलट चर्चा वाचून /ऐकून , या सर्व गदारोळात 'कोलटकर खरे शहाणे' निघाले ह्या निष्कर्षाला मी पोचलो. तरी ह्या चर्चा काही माझी पाठ सोडेना...त्यातच खरेच्या एका पंख्याने 'मी हजार चिंतांनी ..' ही खाऱ्यांची प्रसिद्ध कविता पाठवून दिली...(आता हे करताना त्यांनी खरेंची परवांगी घेतली होती की नाही माहिती नाही ;) ) मग जे नेहमी होते तेच झाले ...


तो हजार खर्डे वाचुन कविता छापवतो
मी जालावर बघतो, परवांगी विन वापरतो !

तो साहित्याच्या 'क्षकिरणां'चा छंदी
मी घाऊक प्रसिद्धी मध्ये या आनंदी
तो स्वमित्वाशी जीव गंजवीत बसतो
मी लंघून कायदा पार निघाया बघतो !

डोळ्यांत त्याचिया सूर्याहुनी संताप
तत्वाचा दिसतो शाप, जरी हा ताप !
तो त्या तत्वांची अभ्येद्य, दणकट -
घडवून ढाल प्रस्थापितांना नडतो !!

मी 'माझे नसून माझे' म्हणुनी लिहीतो
तो तेच घेऊनी दावा लावून बसतो
मी हेतु माझा स्वच्छ सांगतो त्याला
तो शांत मानाने तत्वासाठी लढतो !

मी प्रसिद्ध ! करतो कवितेसाठी सगळे
रसिकांना वेचून निवडक देतो अगळे!
तो मुळात देतो हेतू उधळून माझा
अन्‌ 'वकिलाची ही नोटीस' देऊन जातो !!

मज उदात्त हेतूचाच अता आधार
लपतो न परि हा गुन्हा आत भेसूर !
तो जरी लढावतो हक्क कवीचा तरीही
मज साहित्य प्रसाराचा तो मारक दिसतो !!

म्हणू ...

Balaji Sutar यांच्या 'हसू...' (https://www.facebook.com/balaji.sutar.3/posts/723574727656926) ह्या कवितेवरून आम्हाला एक आंतरजालीय महान व्यक्तीची आठवण आली...

म्हणू
---------------------------------

ब्लॉग,
एवढा अगम्य,
विरेचीत, की,
सत्यही स्पर्शत नाही,
कुठल्याच अर्थानं.

आरंभापासूनच
जोखणा-या जालवीरांचे
'दुवा'बंद आक्रमण
तुझ्यावर.

सगळी बुरूद -
- लेखक , कवी,
चित्रकार, नट,
संशोधक, इतिहासतज्ञ -
निव्वळ
'सर'पणाच्या खुंट्याशी
जखडलेली.

बाब्बो,

कुठल्या बळावर
असं साहित्यिक म्हणवतोस तू?

---------------------------------
- केशवसुमार, फ्रँकफर्ट.

चला दोस्तहो 'स्वामित्वा'वर बोलू काही !

आमची प्रेरणा सध्या विविध माध्यमे, फेसबुक भिंती आणि समूहातून सुरू असलेली स्वामित्वहक्का वरील चर्चा (?!)

(आता ह्या मुळे कुणाच्या स्वामित्वहक्काचा भंग झाला नसला म्हणजे मिळवलं ;) )


जरा चुकीचे, जरा बरोबर बोलू काही !
चला दोस्तहो 'स्वामित्वा'वर बोलू काही !

उगा दाखले 'परंपरे'चे देत रहा तू
नडले नाही 'शहाणे' तोवर बोलू काही

निकाल पाहुन टीव्हीवर बडबडले वेडे
'खरे' न खोटे ठरवुन नंतर बोलू काही

हवेहवे संदर्भ तुला जर हवेच आहे
परवांगीला घेऊन नंतर बोलू काही

स्वामित्वाची किती काळजी पेपरमधुनी
छापून टाकू आधी नंतर बोलू काही

असो कायदा हातामध्ये काठी म्हणुनी
हक्क लढाई आहे खडतर बोलू काही

लक्तरे...

Balaji Sutar यांची लक्तरे हि कविता (https://www.facebook.com/balaji.sutar.3/posts/722375987776800) वाचून आम्हाला जालावरील काही कंपूबहाद्दरांची लक्तरे आठवली.

लक्तरे...
--------------------------------------------

आजही,
जेव्हा मी वावरतो,
या ध्येय/उद्देश हरवलेल्या
आदिम सनातन समुहात-

ऐकतो-
-निर्मितीमूल्य अन साहित्याचा
विझलेला जयघोष,

-नग्न करून
धिंड काढलेल्या स्टेटस बद्दलचे
भाड्याने आणलेल्या लढवय्यांचे
मुक्त फुल्याफुल्यांकित परिसंवाद,

-'कॉमेंट-हटाव' आणि
'मुद्दा यहीं बनाएंगे' च्या
भंपक गर्जना.

पाहतो,
- कंपूशाहीच्या 'काही'
'कंपूं'कडून स्टेटसवर
झालेले 'शाही' बलात्कार.

निर्विकारपणे,
मनावर एकही ओरखडा
उमटू न देता,
मी मित्रांसोबत चाट करतो,
विडंबन पाडतो,
विंग्लिश सिनेमा पाहतो,
xxxच्या भिंतीवरून चक्कर मारतो..

मग, पहाटे, मी जागताना,
अंतरात्मा झोपी जातो, तृप्तपणे.

माझ्यातला मी
मला सांगतो,
"कसा बनवल मी मुर्ख, आजही?"

--------------------------------------------
-केशवसुमार, फ्रँकफर्ट.

चिमूटभर मीठ जिभेवर ठेवून...

Kavita Mahajan यांची https://www.facebook.com/kavita.mahajan.5/posts/3525708997213 हि कविता वाचून आमच्या काही पट्टीचे पिणाऱ्या मित्रांची कैफियत आठवली...

चिमूटभर मीठ जिभेवर ठेवून
गटकावा शॉट्ग्लास ओठावर लावून
गडद निळ्या रात्री खच्च भरलेल्य गुत्यावर
जो मिळतो मद्यार्क टाकलेला

कुणीच नसावं गुत्यातही
किंवा असावं संपूर्ण सशरीर सोबत
पायाखालची माती ढगासारखी मऊ
चालतोय चवड्यावर की उडतोय कळू नये

हरकत काय आहे कलीग्सना आणि
साथीदारांना मित्रमैत्रिणींना
बेरंगीखुर्चीला गुत्याच्या दारांना
गव्हाळ रंगाच्या यामासारख्या
मुख्यदारावरच्या शुंभाला
हरकत काय आहे

समजेल
कधी बाटलीवर नजर टाकलीस तर
: तळची काच दिसेल इतकी ढोसलेली असते
की पाय टेकवून चालताच येत नाही
म्हणूनही उडत असतो मी
रात्री अपरात्री.

चला दोस्तहो ऑर्डिनन्सवर बोलू काही ...

सत्ताधारी पक्षाच्या युवराजांनी ऑर्डिनन्सवर केलेलं सनसनी विधान आणि नंतर त्यावर सर्व वाहिन्यां, फेसबुक भिंतीं , समूहातून झालेली उलटसुलट चर्चांच भूत काही केल्या आमचा पिच्छा सोडेना...शेवटी संदीप खरेंच्या 'आयुष्यावर बोलू काही' ह्या गाण्याच विडंबन झाले आणि आम्हाला त्या भूतापासून मुक्ती मिळाली...

जरा चुकीचे, जरा बरोबर बोलू काही !

चला दोस्तहो ऑर्डिनन्सवर बोलू काही !

उगाच वळसे मतदानाचे घेत रहा तू

झाले नाही पारित तोवर बोलू काही

तुफान पाहुन जनतेचे  बडबडला वेडा

फाडून टाकू त्याला नंतर बोलू काही

हवीहवीशी युती तुला जर हवीच आहे

नकोनकोते भलते यावर बोलू काही

मता-मतांची किती काळजी बघ पक्षातुन

निवडणुका या झाल्या नंतर बोलू काही

व्होट असू दे हातामध्ये काठी म्हणुनी

वाट आंधळी प्रवास खडतर बोलू काही

युद्ध अम्ही करणार ...

अमेरिकेची आर्थिक परिस्थिती आणि त्यांची युद्धनीती ह्यावर आज बऱ्याच मित्रांच्या भिंतीवर आणि समुहात चर्चा वाचत होतो ...नेहमी प्रमणे कानात जाल संगीत वाजतच होते... शांता शेळकेंचे आनंदघन यांनी संगीतबद्ध केलेलं अप्रतिम गाण 'शूर आम्ही सरदार आम्हाला' सुरु झाले आणि आमचं डोके तिरक चालू लागलं ....

युद्ध अम्ही करणार अम्हाला काय कुनाची भीती ?
तेल, तेल अन्‌ तेलापायी युध्द घेतलं हाती !

हिस्ट्रीच्या गर्भात उमगली झुंजायाची रीत
इकोनॉमीशी युद्ध जोडल त्यावर सारी भिस्त
हवे तेव्हढे छापू डॉलर हीच आर्थिक नीती !

मुजाहिदाना  पुरवुन शास्त्रे तयार आम्ही केले
अंगाशी येताच तयांना अतिरेकी हे म्हटले
लाख कारणे देऊन लढवू अशी आमची ख्याती  !

जिंकावे ना, मधून पळावं हेच अम्हाला ठावं
लढुन पळावं, परत लढावं हेच अम्हाला ठावं
स्वार्थापायी मिडलइस्टची आम्हीच केली माती !

देऊ मी किती, कश्या, शिव्या, तुला ?

काल दिवसभर आमच्या मित्र यादीतील बऱ्याच भिंतीवर शिव्या द्याव्यात नाही द्याव्यात, कश्या द्याव्यात कुठे द्याव्यात , शिव्यांचे फायदे तोटे असा बराच ओहापोह सुरू होता...चर्चेत नेहमीच्या आयुष्यात न दिसणारी स्त्री पुरुष समानतेचा आलेला अनुभव धक्कादायक असला तरी नक्कीच स्वागतार्ह होता... ह्या दर ४-५ महिन्यांनी डोके वर काढणाऱ्या चर्चेने आमच्या डोक्याची मंडई केली ..आणि नेहमी प्रमाणे आम्ही एका चांगल्या गाण्याचे श्राद्ध घातलं (तो कसला पंधरवडा सुरू आहे न ;) )

http://www.aathavanitli-gani.com/Song/Shodhu_Mi_Kuthe_Kashi

देऊ मी किती, कश्या, शिव्या, तुला ?
ज्याची ना येइल लाज ही तुजला !

देई कुणी ते अपशब्द इथे गं
छळते का सांग तुला !
नयनी ते दृश्य सारे दिसते रे
डसते जे आत मला !
मेंदूचा हा घोळ न कळे मजला !

ओळखीची खूण लगे पटते गं
बघ शिवी देत खरी
मैतरीतल हे अंतर मिटते गं
उमटे हे प्रेम उरी
येती उपयोगि शिव्या अशा मजला !

सर समुहात नाही, सर नाही उठाठेवी ...

Waghmareशेठ च्या उठठेवरील एका पोस्ट वर कॉमेंट लिहिताना Prabhudesaiशेठ ह्या अज्ञानी बालकाच्या हातून अजाणतेपणी खूप मोठ्ठ प्रमाद घडला आहे.. ह्या अज्ञ बालकाला सर माफ करतीलच ..पण त्याच्या हातून परत अशी चूक होऊ नये म्हणून हा सर्व काव्य प्रपंच...

सर समुहात नाही, सर नाही उठाठेवी
विकी चोरुन लिहिल , अशी सरांची पुण्याई

सर आंतरजाली कोंदे, सर सर्व विषयी नांदे
सर आभासी वावरी, सर आहे चराचरी
सर शोधूनिया पाही, सर फेक आय्डीच्या ठायी

सर भिंतीत ना मावे, ब्लॉगविश्वात ना दावे
सर आपणात आहे, डोळे उघडोनिया पाहे
तुझ्या-माझ्या सर्व चर्ची सर भरूनिया राही

सर स्वये इतिहास , सर 'अगाध' अनंत
सर स्वगुण, बहुगुण, सर शैवाचे तारण
काळ येई, काळ जाई, सर आहे तैसा राही

निघालो आज तिकडच्या घरी...

परवा एका अति प्रसिद्ध दूरचित्रवाणी वाहिनीवर एका अतीच प्रसिद्ध व्यक्तीची मुलाखत बघण्याचे आणि त्यावर स्वतःचे मत लोकांच्या भिंतीवर/समूहात मांडायचे महान पाप आमच्या हातून झाले. त्या पापाचा विसर पडावा म्हणून आम्ही नेहमीप्रमाणे जाल संगीताला शरण गेलो. बाळ कोल्हटकरांचे 'निघाले आज तिकडच्या घरी' गाणे कानात वाजायला लागले आणि आम्ही भलतंच गाण गुणगुणू लागलो ...
(ह्या गाण्यातील सर्व व्यक्ती/व्यक्तींची नावे व प्रसंग काल्पनिक आहेत ;) . प्रत्यक्षातल्या कुठल्याही व्यक्तीशी अगर प्रसंगांशी साम्य आढळल्यास तो निव्वळ योगायोग समजावा :P )


निघालो आज तिकडच्या घरी

ऐकताच हे खुशीत येईल आज 'विदेशी बाई'
जगा लाडका लेखक मी हे घरकुल सोडुनि जाई
तव 'माये'चा 'हात' मागतो 'अनंत' जन्मांतरी

पडतो पाया 'राउळ-बाबा' काय मागणे मागू
तुम्हीच आता आधार देशा कसे कुणाला सांगू
तव छत्राच्या छायेखालुन सात समुद्रावरी

येतो 'भौरू', विसर आजवर जे काही बोललो
प्रसिद्धीसाठी म्हणून तुझ्याशी तावाने भांडलो
येईल आता 'नरेंद्र-बाबा' एकच चिंता उरी

छोटी विडंबनं...

आमची प्रेरणा मनीषा साधू यांच्या सुरेख छोट्या कविता (http://www.manogat.com/node/16641)




(छोटी विडंबनं)


१) ह्या अथांग जालावर
तो एकुलता एक दिवे लावत होता
गझलेचे
कशाच्या आधारावर
तो आणि येव्हढ बरळत होता!

२) वाचक मला व्याकुळपणे सांगत होते
त्याच्या गझलियतेची कहाणी
आणि मी
वाचण्यात तल्लीन होतो
त्याची गझल
मुक्तछंदाप्रमाणे!

३) ह्या
निर्लज्ज "केश्या"ला
प्रतिसाद कसे मिळतात काय कोण जाणे
कारण
माझाच प्रतिसाद
तेव्हढा आढळत होता
माझ्या कवितांवर!

४) शब्दांना धरून
अर्थापर्यंत जावं म्हटलं
तर लक्षात आलं
मीच कवी आहे
आणि वाचक ही
मग मी
स्वतःलाच प्रतिसाद बहाल केला!

५) वाच वाच वाचली
रात्रीच्या कुठल्यातरी घटकेला पाडलेली
अस्वस्थतेचं सबंध मूळ
त्या कवितेत आहे असं वाटून
मग लक्षात आलं
ती कविता वाचणं
हेच अस्वस्थतेचं कारण होतं!

६) आता मी काहीही लिहीत नाहीये
आणि तरीही मी अस्वस्थ नाहीये!

प्रतिसाद पाहुनी मी झालो पसार नाही...

आमची प्रेरणा मिलिंद फणसे यांची अप्रतिम रचना पाहून वादळाला झाला पसार नाही (http://www.manogat.com/node/16718)


प्रतिसाद पाहुनी मी झालो पसार नाही
मी कोडगा कवी जो विझण्या तयार नाही?

गेले अनेक वाचक सांगून रोज मजला
पण बंद लेखणी मी करण्या तयार नाही!

कवितेत रोज लिहितो मी काहणी 'मनोहर'
वृतात खरडले पण प्रतिसाद फार नाही!

कविता करीत जातो कडवी पाहत नाही
हा मोह लेखनाचा, की रोजगार नाही ?

थकतील वाचणारे मुक्ताफळांस माझ्या
ह्या शब्द-सागराला पण अंत, पार नाही

मी का न बडबडावे प्रस्थापितांप्रमाणे?
मी शाहजोग आहे! करतो विचार? नाही!!

गझलेत "केशवा"च्या , ना गझलियत जरा ही
ह्याच्या परीस कोणी इतका सुमार नाही

धिक्कार खूप झाला, वरती निषेध सुद्धा
वृतीत, "केशवा"च्या झाला सुधार नाही

काव्य...

आमची प्रेरणा अजय जोशी यांची रचना प्रेम (http://www.manogat.com/node/16852)

वाचकाला वाचताना कष्ट झाले पाहिजे
त्याचसाठी फक्त.. करता काव्य आले पाहिजे

मी लिहावे की नको हा प्रश्न मग उरतो कुठे?
अर्थ ओळींचे कशाला ते... कळाले पाहिजे!

'कान' हा पकडू 'नका' अपुलाच पहिल्या वाचनी
जाणण्या हे.. काव्य थोडेसे कळाले पाहिजे

तेल डोळा घालुनी ते वाचकांना सांगती..
रत्न जाली यायच्या आधी पळाले पाहिजे!

मी विडंबन पाडण्याला नेहमी आतूर पण..
चांगले मज.. काव्य एखादे मिळाले पाहिजे!

जोडले मी हात "केश्या" काव्य लिहिण्याला तुझ्या...
कोपऱ्या पासून मेल्या का जुळाले पाहिजे?

(गंड)

आमची प्रेरणा खोडसाळ गुरुजींची अप्रतिम कविता गंड (http://www.manogat.com/node/17230)

मी कवी आहे, मला ही कंड आहे
फक्त वृत्ता चा मला हा गंड आहे

'र' पुढे 'ट' ठेवुनी मी रोज लिहितो
पाडला नाही कधी मी खंड आहे!

वाचले तर पाहिजे हे काव्य कोणी
दोनशे कडव्यात लिहिला खंड आहे

चांगल्या मिळती न आता जमीनी
ह्या मुळे धंदा विडंबन थंड आहे

मुक्तछंदालाच आम्ही काव्य म्हणतो
वृत्त अन बाराखडी हे बंड आहे

बोलले काका, मुळी हे काव्य नाही
जाउ दे तो गर्व, अन पाखंड आहे

कैकदा निवृत्त मी झालो तरी ही
शमत नाही हा विडंबन कंड आहे

'प्रौढ' ह्या वाचू नको "केश्या" कविता!
संपले नाही तुझे पौगंड आहे...

(गलका!)

आमची प्रेरणा प्रदीप कुलकर्णी यांची अप्रतिम गझल गलका! (http://sureshbhat.in/node/1483)

(गलका!)

धक्का बसला तिला जरासा, मला लागला झटका!
सॉरी म्हणता... कानाखाली तिने लावला फटका!

सजावटींच्या दिव्यांत बसतो शांत चाखतो मदिरा...
जरी चघळतो 'मावा', 'पोलो' तिला जाणवे भपका!

उगीच का डोळ्यांत अचानक माझ्या आले पाणी?
नाव घेतले माझे तू अन, मला लागला ठसका!

असा आज का, लंगडतो मी काय तुम्हाला सांगू?
तिच्या घरातिल कुत्र्याचा मी पार घेतला धसका!

झोप हवीशी सुट्टीची... पण सासू ही तडमडते...
जागे होणे भाग अता मज, अन सुट्टीचा पचका!

मौन आमचे घरात असते, घरात असता पत्नी...
ती माहेरी गेल्यावरती घरी मित्रांचा गलका!

जागा झाला माझ्यामधला आज बेरकी "केश्या"...
काव्य मिळाले सुरेख इतके जणू लागला मटका!

(शेवट)

आमची प्रेरणा चक्रपाणि यांची सुंदर गझल शेवट (http://www.manogat.com/node/18433)

भात मी असा हाती घ्यावा.. खाता खाता
ओघळ अन तेव्हाच गळावा.. खाता खाता

सोबत घेतो तूप वरण अन लिंबू मी ही
असा रोज सहभोज घडावा.. खाता खाता

रोज असा हा पंगतीमध्ये बेत बनावा
बोटांवरती स्वाद उरावा.. खाता खाता

एक घास ही पुढे मला खाता ना यावे
अग्रह हा इतका न करावा.. खाता खाता

खूप वाढले अग्रह अन, भरपेट जेवलो
मुखशुद्धीला विडा मिळावा.. खाता खाता

तृप जेवला "केश्या" आता पडतो क्षणभर
डुलकीने या शेवट व्हावा.. खाता खाता

गमक-२

आमची प्रेरणा मिल्याचे गमक (http://www.manogat.com/node/18522)

कसे लपावे घरात लफडे कळेल का हे मला गमक
अहो असा मी भितो कशाला? कलत्र अमुचे असे कडक

कधीतरी छंदमुक्त जगणे जमायला ही मला हवे
कुणा बरोबर तरी अगोदर, हवेच जुळवायला यमक

कुठेच नामोनिशाण मागे उरायला जर नको मला
हवेच सोडायला मला मग अधीर ओठांवरी उदक

उगाच बोभाट ह्यायचा जर दिलीस उत्स्फूर्त दाद तू
इथे जगाला कळेल सगळे निघून येईल ती तडक

लगेच बडवेल खेटराने तिला जरा लागता खबर
टिकायचे तर तिला न याची कधीच लागो जरा भणक

क्षणात पडतील दात माझे क्षणात होईल बोळके
अशीच घावामध्ये तिच्या हो खरेच आहे बरे धमक

विडंबनाचा गुलाम झाला... दिलेस सोडून काव्य तू
शहाणपण का सुचेल "केश्या" अता तुला लागली चटक

पूर्वीगत पण आता काही करवत नाही...

आमची प्रेरणा अनिरुद्ध१९६९ यांची कविता पूर्वीगत पण आता काही लिहिवत नाही (http://www.manogat.com/node/18659)

पूर्वीगत पण आता काही करवत नाही
पूर्वीगत अन आता काही झेपत नाही

भेटलो तर हल्ली आम्ही चोरून भेटतो
गळ्यात आम्ही गळे घालुनी हिंडत नाही

बंद घेतली करून आधी खिडक्या दारे
जरासुद्धा मज जोखिम हल्ली घेवत नाही

खरेच मग आम्ही इतके निर्धास्त जाहलो
खरेच हा आवाज कुणाला पोचत नाही

खूप शोधतो बाप तिचा मज गावामधुनी
चुकून सुद्धा घरी स्वतःच्या शोधत नाही

हाच फायदा इतक्या साऱ्या तडजोडींचा
तिच्या कधी बापास सुगावा लागत नाही

जरी नसे ही सेफ योजना तिचीच होती
उगाच मी ती गप्पगुमाने ऐकत नाही

पुढे व्हायचे काय परी सापडल्यावरती
किती बडवले कुणास आता सांगत नाही

कशास "केश्या" करतो असली विडंबने तू
कसे चांगले काही तुजला बघवत नाही

केवढी मारली या कवींनी मजल...

आमची प्रेरणा 'बेफिकीर' यांची गझल केवढे चालणे हे मजल दरमजल (http://www.manogat.com/node/19314) ..... आणि खोडसाळगुर्जींचे विडंबन कैकदा वाचली पण सुटेना पझल (http://www.manogat.com/node/19326) ...

केवढी मारली या कवींनी मजल...
रोजची एक बघ पाडती हे गझल

खूप थैमान त्यांनी जरी घातले
एकपण वाचण्यासारखी ना गझल

आज हे वृत्त आहे... उद्या वेगळे
पाडली ही गझल पाडली ती हझल

काय चेकाळल्यासारखे वाटते?
पाडले काव्य आहे किती बघ तरल

मी कितीदातरी खोड काढायचो
पण कुठे गझलपाडीत यांच्या बदल

रोज दुर्लक्ष केले तरी पाडल्या...
शेवटी आज मी घेतली मग दखल

बेफिकिर "केशवा" खरडणे ना बरे
चल अवर चल अवर लेखणी अवर चल

पांढरी...

आमची प्रेरणा मिल्याची सुंदर गझल पंढरी (http://www.manogat.com/node/19374)

वदंता वाटते आता.. कहाणी जी खरी होती
त्वचा ही आमची काळी कधी ती पांढरी होती

तिच्या बद्दल मते माझी जराशी वेगळी होती
जवळ जाता मला कळले..दरी होती बरी होती

तशी नव्हती भिती मजला जरा ही सासऱ्याची पण
घरामधली तिच्या कुत्री.. जराशी चावरी होती

तिला भेटायला जाईन का मी रिक्त हातांनी?
चिलखताच्या बरोबर ढाल ही माझ्या करी होती

तिच्या हातातले डाव्या लाटणे वाटले साधे
बुडावर अदळता कळले अरे ती डावरी होती

घरी यावे नि समजावे, कुणी मुक्काम ठोकावा
शयनकक्षी निजे सासू.. अम्हाला ओसरी होती

म्हणे येणार ती जी शेवरी सम ऐकले होते
उडालो पाहता ती दोनशे(च्या ही) वरी होती

मला सांगूनही "केश्या" न कळला अर्थ कवितेचा
तुला पण वाटले.. केली तुझी मी मस्करी होती

फांदी-२

आमची प्रेरणा : प्रदीप कुलकर्णींची अप्रतिम गझल "फांदी". (http://www.manogat.com/node/19730)
........................................
फांदी-२
........................................

अर्थ शब्दांचा जरा आहे अघोरी!
काव्य आहे आमचे थोडे मुजोरी!

येव्हढा गलका इथे का चाललेला?
तोकड्या कपड्यातल्या जमल्यात पोरी!

बायको समजून धरलेले जिला मी...
नेमकी सासू निघावी पाठमोरी!

का अधी केलेस त्याच्या धन हवाली?
अन जगाला सांगतो झालीय चोरी...

पाहता कविता नवी मजला कळवती...
"केशवा" कविता नवी आलीय कोरी!

पोच 'काट्या'ची कमी पडते जराशी...
उगिच ना देहास या, म्हणतात बोरी!

येव्हढे हे काय जे चमकून गेले?
आरसा ना आमचे टक्कल बिलोरी!

मी तुझ्या कवितेस कंटाळून गेलो...
"केशवा" झाली तुझी कितवी लगोरी?

आमची दुसरी कुठे नाहीच 'फांदी'...
ही पुणेरी धन्यता, ना ही मुजोरी!

- केशवसुमार
........................................
रचनाकाल ः १४ मे २०१०
........................................

लिहिण्यास आज आम्हा आली नवी खुमारी!...

आमची प्रेरणा प्रोफ़ेसर यांची गझल जगण्यास अमृताची आली जणू खुमारी! (http://www.manogat.com/node/23588) , कुमार जावडेकरांच्या साथ (http://www.manogat.com/node/23579) या गझलेवर झालेली चर्चा आणि आमच्या गुर्जींचे फर्मास विडंबन जगण्यास का फुकाची येते अशी खुमारी? (http://www.manogat.com/node/23601)

लिहिण्यास आज आम्हा आली नवी खुमारी!
जालावरी कवींची आली नवीन स्वारी!!

थकले न ते कधीही मज काव्य पुरवताना.....
जावू दिली न मीही पुकटातली सवारी!

नाही कधीच जमल्या मज ऎसपैस गझला;
बदलीत शब्द काही करतो तरी सुमारी!

आवाज बंद झाले! काही चकीत झाले!
मी काव्यकर्तनाची घेताच ही सुपारी!!

आजन्म हिंडलो मी जालावरी मराठी ....
जेव्हा मिळेल तेव्हा मी दावतो हुशारी!

'दोघां'मधेच चर्चा रात्रीत रंगलेल्या ;
होता अलामतीचा मुद्दा तिथे विचारी!

घेऊ नये कधी ही गझलेत सूट कुठली....
वर्षानुवर्ष लागे थांबायची तयारी!

छळतोस "केशवा"का जाली सदा कवींना;
तू लाज शरम मेल्या का सोडलीस सारी !

आली गजल 'कुमारी', 'साथी'स अन दुरुस्ती
हृदयात "केशवा"च्या उसळे नवी उभारी !!


...........प्रोप्रा.केशवसुमार

केशवसुमार यांचे काव्यकर्तनालय,
बर्मिंगहाम रोड, फ्रँकफुर्ट.
फोन नंबर: ००४९१७२१०३४६११

खिडकी...

आमची प्रेरणा राहुल गांधींची 'खिडकी'...
http://www.firstpost.com/politics/first-look-even-orkut-is-cooler-than-rahul-gandhis-khidkee-com-981263.html#disqus_thread

बदलले पेज अन साईट पुढची आली
अन डोळ्यांपुढती नवीच " खिडकी " आली
पहिले दृश्य ते कुणा सांगवत नाही
रोमांच तरारून कांटा भरला देही
सुस्नात एकला "तरुण" त्यातला पोर
पण नसे पांढरी गांधी टोपी थोर
तो उभा घालुनी हारतुरे कंठात
खिडकीतुन बघतो आणि हलवतो "हात"
हि जाहिरात हा मार्ग कसा अभिजात?
हि खिडकीतर हो खरी आद्य जाहिरात
खेचेल गिऱ्हाईक त्याची होई जाहिरात
ओरडे विचार माझा माझ्या कानात
उलटले पेज अन क्षणात कळली मेख
मेंदूत राहिली जळत वांकडी रेघ
विझवील काय ती कुण्या कवीचे ज्ञान ?
हि अशीच का हो जन्मे जाहिरात

परमश्रद्धेय ...

आमची प्रेरणा Gajooशेठची खतरनाक कविता
https://www.facebook.com/GajooTayde/posts/630842583613151

परमश्रद्धेय होतो मी

त्याच्या-तिच्या भिंतीवर...
दोन-चार अनाकलनीय कॉमेंट
संदर्भमुक्त
ब्लॉगविश्वात अधीच असणारे
आणि काही तिरकस तीर
सिद्धांतांचे
लगेच लिंक देणारे

फक्त सुगंधी अहंगंड धूर
मद मोहन

अन् अधूनमधून दर्शन
गांडीत उगवलेल्या
दंतांकुरांचे

स्टेटसला लाईक द्या मायबाप!!

गुत्तायात्रा...

स्मशानयात्रा
आमची प्रेरणा Gajooशेठ ची दाहक कविताhttps://www.facebook.com/notes/gajoo-tayde/स्मशानयात्रा/632305740133502

या कविते वरून आम्हाला एका स्मशानशेजारील हात भट्टी वर घडलेला प्रसंग आठवला...

मद्य भट्टीचे विदग्ध प्राक्तन
ज्वालांचीही लागट थरथर।
घट मातीचा भरति त्यातुन
नवसागर धुर गाळित झरझर॥

पोलिसी छापा पडता लगबग
गुत्ताकर्मी पांगति भरभर।
जाता हप्ता त्यांचा घेउनी
कारवाई ही केवळ वरवर॥

पहिल्या धारेची भरुन घेई
चाखुनी तो घेई भरभर।
मारुन पव्वा विडी ओढीत
हरहर गंगे, गंगे हरहर॥

धुम्मस...

धुम्मस
आमची प्रेरणा Balajiशेठ ची सुंदर कविता https://www.facebook.com/notes/balaji-sutar/धुम्मस/667222646640178

या समुहात
तसं सगळं छान आहे.

सगळे व्यवहार -
सामाजिक, राजकीय,
सांस्कृतिक,जातीय,
(अन् 'साहित्यिक', हे फार महत्त्वाचं.)
- ठीकठाक !

भाषिक व्याकरणाबद्दल
सांगायचं तर -
बरीच सैल झालीय
वीण सगळी.
कधी उसवेल सांगताच येत नाही.
धागा अजून तुटला नाही, म्हणून बरं !

खरंतर,
या सैल झालेल्या विणीला
सुरुंग लावून बत्ती द्यायची
खूप गरज भासतेय, विद्वानांना.

पण, झालंय काय, की,
इथली माणसं, त्यांचे अनुगामी,
आणि इथले विद्वान
फक्त बौद्धिक अगम्यागमन करून
आपल्यापुरताच सोडवतायत,
हा, शुद्धलेखनाचा प्रश्न.

- आणि, असं,
दुखणं हेल्याला असताना
औषध पखालीला देऊन
त्यांना 'मोकळं' झाल्यासारखंही वाटतं,
लगेचच !

असं, हे, सर्वत्र,
या समुहात !

सगळी गंमतच,
च्यायला !
---------------------------------------------
- केशवसुमार, फ्रँकफुर्ट

बेताबहून ...

बेताबहून गाठले गदर
म्हणावीतशी न झाली कदर
मी माझ्या ब्रदर आणि फादर...

हा मजकूर एक उत्तम कविता आहे असे आपल्याला म्हणता येईल.
भाषा व्यावहारिक वळणाची वाटत असली तरी अनुप्रास, यमक अशा खास कवितेशी निगडित विशेषांचा उपयोग येथे झाला आहे. तीन ओळींची हायकूसदृश रचना अल्पाक्षररमणीयतेचा विशेष प्रकट करते. बेताबहून गदर गाठणेमधून विशिष्ट ध्येयाच्या दिशेन केलेली निश्चयपूर्वक वाटचाल व्यक्त होते. गदर या शब्दाचा अर्थ विद्रोह असा असल्यामुळे व संघर्षाची क्रिया सुचवली जाते. तिचा कदरशी संबंध जोडून असंज्ञ स्वरूपातील अन्यायाची सूचनही केले जाते. पुढच्या ओळीतील ब्रदर आणि फादर यांच्या उल्लेखामुळे कुटुंबयंत्रणेचे सूचन होते आणि अगोदरच्या दोन ओळीतील व्यवहार अधिक व्यामिश्र होत जातात.

झाकोळ...

झाकोळ
गेले काही दिवस व्यामिश्र / शब्दबंबाळ कविता वाचून डोक्याची मंडई झाली होती... पण आज सकाळी Balajiशेठनी त्यांच्या एका जुन्या कवितेलाhttps://www.facebook.com/notes/balaji-sutar/झाकोळ/423911577637954 ट्याग केल्यामुळे अनिरुद्ध अभ्यंकराना एका अप्रतिम कवितेच्या पुनर्वाचानाचा सुखद आनंद मिळाला...पण केशवसुमारांना वाटले हे विडंबनासाठी आमंत्रण आहे...मग गप्प बसतील तो केसु कसला ...

शाई
कागदभर खाज.

अक्षर
वहीभर माग.

लिखाण
दैवी शाप.

कविता पडते, रोजच्या रोज.
लेखण्या झडतात, आवेगानं.
जोरकस.

लयबद्ध हुंकारणाऱ्या ओळी.

आसक्त प्रतिमांशी आरक्त प्रतिमा,
घट्ट सापासारखे सक्त विळखे,
वृत्त -छंदाशी करकचून.

शब्दांमध्ये एकाग्र ब्रम्हांड.

- संदर्भाची दारे सताड उघडी,
कुणाशी, कुणास्तव, कोण, व्यर्थ !!

सांगशील, कवितेचा अर्थ काय?

-----------------------------------
- केशवसुमार, फ्रँकफुर्ट

पुसतो कोण ? ...

Patilशेठचे स्फोटक काव्य https://www.facebook.com/groups/uthathev/permalink/557845514277974/
वाचून आम्हाला हि थोडी उठाठेव करावी असं वाटले...

व्यामिश्र समिक्षा , प्रासादिक कीव,
वाचकास इथे , पुसतो कोण ?

निर्गुणाची छाटी , सगुणाचे खुंटी
नो एंट्री मध्ये , घुसतो कोण ?

प्रसिद्ध समीक्षकांचे , काढावे वाभाडे
तया वाचण्यास , आसुसतो कोण ?

चालविती जे , रद्दीचीच सद्दी
अपेक्षितांवर , रुसतो कोण ?

-के सु

नार अपुली आकृती...

आज आम्ही जालसंगीत ऐकत होतो... गदिमांचे एक जुने गाणे ' रंगवि रे चित्रकारा' लागले होते आणि आम्हाला Upadhyeशेठ ची 'असे चित्र भारतात कधी बघायला मिळेल?' हि शतकी पोस्ट आठवली आणि नेहमी प्रमाणे आम्ही भलतेच गुणगुणायला सुरु केले http://www.aathavanitli-gani.com/Song/Rangavi_Re_Chitrakara

रंगते रस्त्यात उघडी नार अपुली आकृती
यायचि रे हि कधी देशात अपुल्या संस्कृती

कापडाझाकून देहा स्त्रीस पडते राहणे
गोरट्या या अंगरंगा सत्त्व 'डी' चे वांचिणे
कारणा या वैद्यकांची लाभलेली स्वीकृती
नार अपुली आकृती !

टाकला रे प्रश्न मी हा आज तुमच्या चौकाटी
या उठाटेवीकरांनो पेटवा ही आगटी
उमज माझी हीच आहे ही स्त्रीयांची जागृती
नार अपुली आकृती !

अंगलटी ही पोस्ट येते खाज पण ना भागली
पाशवी जमताच शक्ती बंद करतो टाकळी
अधीरलो मी शेंचुरीला म्हणून केली ही कृती
नार अपुली आकृती

एक प्याला सुखाचा...

समस्त बेवडे बंधू आणि भगिनींना गटारीच्या शुभेच्छा !

एक प्याला सुखाचा, नंतर सगळे दुःखाचे
पतियाली हे पेग भरुया गटार मुहुर्ताचे

दाविसी तू जरी खंबा फरडा, देसी निवडा, देसी उघडा
मद्यासाठी कश्यास नाटक तीन प्रवेशांचे

मुखी ही विडी गोल्ड्फ़ेकची, संगे सोबत अन चखण्याची
रिती बाटली उरे शेवटी देणे भंगाराचे !

या पेल्याते भरतो कोण ? एक सारखी असती दोन
कुणा न दिसले हात चलाखी बारटेंडराचे!

फेबु - भिंतीवरी ब्लॉगही 'सर'निर्मित नगरी...

फेबु - भिंतीवरी
ब्लॉगही 'सर'निर्मित नगरी...

त्या नगरीच्या विशालतेवर
उभ्या राहिल्या पोस्टी सुंदर
मधुन वाहते ज्ञान अवांतर
येशा, हेम्या, प्रशांत वाचती, थिजूनी त्यांच्यावरी

ब्लॉगाकू-कुल-कीर्ती-भूषण
राजा 'सर'पण धर्मपरायण
त्या नगरीचें करितो लेखन
गृहीं चंद्रसा, नगरिं इंद्रसा, सूर्य जसा संगरी

लिखाण सोप असत तोवर...

आमची प्रेरणा Gaanu Joglekar काकूंचे स्टेटस
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=711667188849588&set=a.560794303936878.148530.100000189411178&type=1

लिखाण सोप असत
तोवर शब्द साधे आणि अर्थ स्पष्ट

लिखाण अवधड होता
तोच शब्द क्लिष्ट
आणि अर्थाचे केवळ गुंते

कविता यालाच म्हणतात बहुदा .

'सर'वात्मका 'सर'वेश्वरा ...

'सर'वात्मका 'सर'वेश्वरा
ब्लॉगाधरा 'शैव'सुंदरा ।
जे जे जगी घडते तया
माझे मुळे दावा करा ॥

आदित्य या समूहात व्हा
ऋग्वेद या समुहात व्हा
'सर'पणत्व द्या, द्या 'आर्य'ता
अनुदानीता दळता सरा ॥

मित्रांनो...

मित्रांनो,
तुम्ही भयकंपित होण्याचे
आता कारण नाही
लेखणी सांभाळा हातातील
रहा लिहित
कादंबरीला मरण नाही

माहित्येय मला
नाचरेपणा तुमच्यातील अन
तरुण उत्साही उन्मादही शक्तिशाली
आणि आता तर काय बुवा तुम्ही पोचलात सातासमुद्रापार
विकीपीडिया,विकीलीक्स असांजे अन काय काय
माहितीची मोहिनीच तुमची फ्रेण्ड झालीये
लेकरांनो
उमजून असा हा भुलभुल्लेय्या
नेट –इंटरनेटच्या मुखातील विश्वदर्शन मायावी
नेमकी निवडून घ्या कथा
जी भाषांतरावी लागते कष्टाने

कितीक समुद्रापलीकडचा ...

Smita Gaanu Joglekarकाकूंची https://www.facebook.com/photo.php?fbid=726446010705039&set=a.560794303936878.148530.100000189411178&type=1कविता वाचून काही वर्षापूर्वी एका जुन्या मित्राला आम्ही भेटले होते त्याची आठवण झाली

कितीक समुद्रापलीकडचा माझा मित्र
पुऱ्या सात वर्षांनी मायदेशी आला
तब्बल दहा दिवसांसाठी 

भेटलो नेहमीप्रमाणे
सहकारी मित्र दोस्त वगैरे

आता आम्हीच चाळीशीपार
आणि काही सहकारी तर साठीच्या पुढे
मित्र आणि बाकी सारे
मुबलक प्यायलो प्यायलो हसलो हिंदकळलो
पुऱ्या सात वर्षाची कसर भरत

निघताना तो गप्प गप्प , सुन्न
" ठरवलंय आता दरवर्षी यायचं "
दबल्या आवाजात तो पुटपुटल्यागत

आणि निरोपाच्या मिठीनंतर तर काहीच नाही उरली

गदगदणार्या त्याच्या देहातून
फक्त अगतिकता , स्वतःवर दोषारोपण
आणे सारी शुद्ध विसविशीत झाल्यानंतर येणारी
काळीज चिरून जाणारी
विकल निराश बोच फक्त

मला उगाचच फार शक्तिशाली वाटून गेलं
आणि मी अधिकच आश्वासक समंजसपणे
त्याला घट्ट खंद्याभोवती गुरफटून घेतलं

पुढची काही पावलं त्याला पुरेल इतकं .

माय बहिण ही नाती हरली ...

माय बहिण ही नाती हरली
कुठे निवाडा मला ?
आज मी निराधार अबला

या 'संतां'ची रीत निराळी
प्रभूनामाच्या मुखात ओळी
सत्संगाची रंगत-संगत,
करूनि शोषले मला

न्याय आंधळा बाई, बाई !
'बालका'स त्या पदरी घेई
कसे विसरता कर्म मुलाचे,
झणी फसवली 'तुला'

जगी जयाला कोणी नाही
तूच तयाची होसी आई
या अबलांची कशी येईना,
करुणा देवा तुला

आला निवडीचा महिना ...

सध्या सर्व वाहिन्या / वृत्तपत्रांमध्ये देखावा आणि लकवा हे दोनच विषय सुरु आहेत.. तेच तेच ऐकायचा \ बघायचा कंटाळा आला म्हणून आम्ही दादांच्या धमाल गाण्याची सीडी लावली ...
पण नेहमी प्रमाणे भलतच बरळायला लागलो...

आला निवडीचा महिना
भरभर फायली संपवा
ह्यांला मारलाय लकवा
युतीच धाक जरा दाखवा

समद्या राज्यात इनलय
खादाड नेतांच जाळं
काही समजना का ह्यो
करतेया भलतंच चाळं
रोज दारात येतंय
बोंबलत आमदार सार
त्यांच्या जीवावर मांडलाय
सत्तेचा इथ मी खेळं
काम होई ना काय बी
काम होई ना काय बी
दिल्लीला निरोप पाठवा
ह्यांला मारलाय लकवा

सत्ते साठीचं आलो
विसरून 'परदेशी' असणं
द्या सोडवुन फायली
ऐका की माझ मागणं
असं किती चालायचं
नुस्तच दुरून बघणं
सही वाचुन झालया
मला बी अवघड जगणं
लै वाढलया दुखणं
लै वाढलया दुखणं
खात्रीचा हकीम भेटवा
ह्यांला मारलाय लकवा

नका उचकवु पावणं
किती तुम्हा सांगावं
ह्या युतीत असल्या
कुणी कसं वागावं
पाया पडतो मी तुमच्या
थोडंसं ऐकाल कावं
करा मोकळ्या फायली
कोरून तुमच नावं
कसं दिल्लीच कोकरू
कसं दिल्लीच कोकरू
झोपलया हलवून उठवा
ह्यांला मारलाय लकवा

फेक फेक फेक फेक फेकिंगगाडी ...

'मामाची बायको सुगरण' ह्या पोस्टवरचे हेमंत राजोपाध्ये'सर' यांचे प्रतिसाद आणि यशवंत पाटीलशेठ चे 'फुक फुक फुक फुक सिगार बीडी' हे विडंबन वाचले आणि आमच्या डोक्यात त्यांची भेळ झाली...

फेक फेक फेक फेक फेकिंगगाडी
शोधांच्या फुसक्या हवेत सोडी
नवीन इतिहास वाचूया
सरांच्या ब्लॉगवर जाऊया

सरांचा ब्लॉग मोठा
साहित्याचा हा गोठा
थापा पाहुन येऊया

सरांचं लेखन 'शी'करणं
रोज रोज जाली 'सर'पण
बहुमोल माहिती घेऊया

सरांची माहिती चोरटी
म्हणतात इथली पोरटी
साईटची नावे सांगूया

सर हा मोठा तालेवार
निवडून येईल हजार वार
जाहीरनामा 'फेकू'या

( फार झाले)...

धोंडोपंत आपटे यांच्या सुंदर गजलेचे जरासे गंभीर विडंबन

आग भर दिवसात म्हणजे फार झाले
येत ना काबूत म्हणजे फार झाले

काय झाले हे असे सार्‍यास टाऊक
फाईली जळतात म्हणजे फार झाले

शाहणी जनता कधी होणार आता
मोजती मूर्खात म्हणजे फार झाले

भ्रष्ट हे सारे जरी नेते तरीही
निवडुनी येतात म्हणजे फार झाले

बोलण्याची स्पष्ट हे नाही मुभा अन
ह्या प्रथा छळतात म्हणजे फार झाले

चौकशी होईल ही दुनिये समोरी
सत्य गुलदस्त्यात म्हणजे फार झाले

देश हा आतून "केश्या" पेटलेला
ते तरी तोर्‍यात म्हणजे फार झाले"

फसवणूक नुसती !...

आमची प्रेरणा सुप्रियाताईची गझल 'फसवणूक नुसती !'

कशाला 'जिमे'ची मिरवणूक नुसती ?
बघ्यांचीच होते दमवणूक नुसती !

'तुला' टाळली मी सदोदीत माझी..,
स्वत:चीच केली फसवणूक नुसती !

उद्वाही संग मार्ग निर्धोक वाटे...
कशाला जीन्याची चिथवणूक नुसती !

तना रोज तागा असा वेढला अन...
वळ्यांचीच केली दडवणूक नुसती !

तनाला कशी या मुरड सांग घालू....
वजन हे तिहेरी फुगवणूक नुसती !

करा "केशवा"ला इथे बंद आता...
फुकटची सुरू ही छळवणूक नुसती !

पाहुनी फोटो न येते कल्पना...

आमची प्रेरणा डॉ. कैलास गायकवाड यांची गझल ' येत जा देवून थोडी कल्पना '

पाहुनी फोटो न येते कल्पना
भेटता उध्वस्त होशिल रे मना

ही वरु वा ती वरु की ती वरु?
केवढ्या माझ्या मनाच्या वल्गना

तीच ती मी पाहुनी कंटाळलो
पाचव्या गल्लीतली ती 'वंदना'

कालपावेतो जिला मी टाळले
आज झाला अन तिच्याशी सामना

'भावना' समजून गेलो भेटण्या
भेटल्या पण 'साधना','आराधना'

वाचणे पण वेदनाप्रद हे खरे !!
"केशवा"चे काव्य म्हणजे यातना

चुकले असावे...

एका जुन्या गझलेचे नवे विडंबन:
चुकले असावे

वाकणे चुकले असावे
पाहणे चुकले असावे

'पोच'ले तेथे कसे हे?
फेकणे चुकले असावे

आज ना होकार आला!
मागणे चुकले असावे

"अंतरे मिटली कशी ही"
मोजणे चुकले असावे

ती सदिच्छा भेट होती?
वागणे चुकले असावे

गाव माझा हा उजळला!!
पेटणे चुकले असावे!

"केशवा" आलास का तू
टंकणे चुकले असावे

भोगले सर्वस्व शेवट वृद्ध झाला...

आमची प्रेरणा मिलिंद फणसेंची अप्रतिम गझल "त्यागले सर्वस्व अन्‌ समृद्ध झाला" http://www.manogat.com/node/23249

सोडुनी घरदार "केश्या" बुद्ध झाला ?
भोगले सर्वस्व शेवट वृद्ध झाला

हरकती, मुरक्या प्रियेच्या, कान किटले
(कंठ गाताना कधी ना रुद्ध झाला)

बारली नवसागराचा घोळ केला
झाळला पिंपात मग तो, 'शुद्ध' झाला

ते विडंबन वाचुनी करतात चर्चा
बाप "केश्या"वर तिचा का क्रुद्ध झाला

दात अक्रोडामुळे ना हालला हा
पण तुझ्या चकल्यांपुढे, हतबुद्ध झाला

फाडले प्रत्येक कवितेला, सरावे
केशवाचा का कधी अनिरुद्ध झाला

लेवून मेकपाला...

लेवून मेकपाला

लेवून मेकपाला मिरवू नको सखे तू
भलतेच या जगाला कळवू नको सखे तू

दारापुढे तुझ्या मी दचकून थांबलो ना...
थोबाड हे असे ही सजवू नको सखे तू

अरसा अनोळखी हा ठेवू नको भरवसा
लिपस्टिक सारखे हे गिरवू नको सखे तू

कानामधे तुझ्या ह्या जाती बटा सदैवी
केसास फार पुढच्या वळवू नको सखे तू

येईल वेळ तीही थोबाड हे धुण्याची
दचकून चेहरा मग लपवू नको सखे तू

"केश्या"स ओळखा या ठेवू नको भरवसा
जालावरी कविता डकवू नको सखे तू

उरला न कविता...

आमची प्रेरणा जयन्ता५२ यांची गझल 'उरला न कोणी' http://www.manogat.com/node/23219

उरला न कविता तोडणारा
जोषात ओळी जोडणारा

पाडा तुम्ही कविता कधीही
तैयार आहे 'खोड'णारा

फुटतील अता कविता अजूनी
आला पुन्हा तो फोडणारा

टंकू नका, आता कुणीही
"केश्या"न कोणा सोडणारा

हा आपला इतिहास आहे
तू टंकता मी मोडणारा

व्यर्थ आहे ठेवणे ...

आमची प्रेरणा जयन्ता५२ यांची गजल http://www.manogat.com/node/23211

व्यर्थ आहे ठेवणे ह्या "केशवा"वरती पहारा
पाडतो कविता हजारो ,एकटा तो पाडणारा

भेटल्यावर चौकशी करतोस वजनाची कशाला?
दोन केजी तो कमी बघ सांगतो मग सांगणारा!

बाप अन आई वगैरे सोबती असले कुणी तर
मित्र तेंव्हा व्हायचे मग मी 'दुरूनी हासणारा!'

वाचतो उर्दूप्रमाणे मेनुकार्डाला कशाला..
डिश उंची मागवे तो फुकट पार्टी काढणारा

व्यर्थ सुजतो गाल माझा शेवटी होते असे की
बाप निघतो तो तिचा मज घरगडी जो वाटणारा

नेट...

गेल्या महिन्याभरात ऑब्लिवियन,पॅसिफिक रीम वगैरे वगैरे इंग्रजी चित्रपटातून २०५०-२०६० मध्ये जग कसे असेल ह्याचे अतिरंजित चित्रीकरण बघून आपण भारतीय किती मागासलेले आहोत ह्याचा जबरदस्त  न्यूनगंड तयार झाला होता,त्यातच  वेगवेगळ्या राजकीय पक्ष्यांच्या भविष्यातील भारत असा असेल तसा असेल अश्या वल्गना ही ऐकल्या होत्या त्यामुळे हल्ली मध्येच आमचा मुंगेरीलाल होतो आणि भारतात खेडोपाडी इंटरनेट पोचले आहे.‌..सगळ्यांकडे लॅपटॉप , स्मार्ट फोन आहेत ...सर्व गोष्टी ऍटोमॅटिक होता आहेत.. फक्त एक बटण दाबायचा अवकाश.. अशी सुरस आणि चमत्कारिक दिवा स्वप्न पाहण्याची सवय आम्हाला लागली आहे ... तशात  Balajiशेठची अप्रतिम कविता 'पाऊस'  (https://www.facebook.com/notes/balaji-sutar/%E0%A4%AA%E0%A4%BE%E0%A4%8A%E0%A4%B8/665775513451558) काल वाचनात आली आणि आमचा डावा डोळा फडफडू लागला

नेट अगदी मोडकळीला आल्यासारखं-

"आज तरी मेल उघडते की नाही कुणास ठाऊक?

नोटिफिकेशन अगदी मिळेनासे झालेत, चार दिवसांपासून."

लॅपटॉपकडे पाहत

रामभाऊ तलाठ्याची बायको वैतागवैतागून म्हणते.

"मायला, शेअरट्रान्फर व्हऊ देत न्हाई ह्यो बाबा,

आजूक चाराठ दिवस.."

धोंडू दलाल खोलीतून दलालस्ट्रीट्वर नजर टाकत

बिडीचे लोट सोडतो.

"आर्यन् , व्हॅटस अप खेळू नकोस,

आत ये नि फोन बंद कर पाहू आधी.."

कुलकर्णी मास्तरांची बायको पोरावर मंजुळ ओरडते.

"कुटल्या जल्माचा सूड घेतोय, सुडक्या.."

गुरवाची म्हातारी तोंडातल्या तोंडात शिव्या घालते.

उघडलेल्या ब्राउझरसोबतच

बुकमार्क केलेली यादी न्याहाळून घेत,

विण्डोज एक्स्पोलर मध्ये माउस फिरवत डाऊनलोडचा धांडोळा घेते.

"प्रिंटरकडं बगा जरा, चार दिसापास्नं कुरकुरतंय,

डाक्टराला दावाया फायजी..किती सांगू ? कितींदा सांगू ?"

डोळे सुजलेली लव्हारीण नवऱ्यापुढे तीनतीनदा काकुळती येते.

"मरू दे तिकडं, जाव दे, मायला, किरकिर जाईल जल्माची.."

जवळ कवडीसुद्धा नसलेला लव्हार बायकोला म्हणतो,

"ह्यो दावेदार असा मान टाकून पडलाय, आठदी झालं..

भनभन क्येलीस तर बरगाड मोडून हातात दीन बग, आयघाल्ये.."

लव्हाराला फेसबुकची भयाण तलफ आलेली,

मोडेम निजल्या गाढवासारखं स्तब्ध निपचीत, अन् ,

नेट, गावठी गुत्त्यासारखा, अगदीच वायद्यावर बंद झालेलं !

----------------------------------------------------------------------

                                 - केशवसुमार,फ्रँकफुर्ट.

बालिश सगळी बालिश ग...

नेहमी प्रमाणे आमचे जाल संगीत ऐकत जालभ्रमण सुरु होते...उठठेवी वरच्या काही गरमागरम चर्चा वाचताना पी.सावळाराम यांचे सावध हरणी सावध ग गाणे सुरु झाले...
http://www.aathavanitli-gani.com/Song/Savadha_Harini_Savadha
आणि आम्हाला काही भलतेच गाणे गुणगुणू लागले...

बालिश सगळी बालिश ग, चर्चा किती ही बालिश ग

मृत झाली हि संस्कृत वाणी, वापरते ना आता कोणी
सुभाषिताची अन बोळवणी , बालिश

प्रक्षोभक ते स्टेटस सारे, पिसाटले संस्कृत कळणारे
थयथय कॉमेंट पडती सरणी, बालिश

भोचक जमाती लगेच सगळी, क्षणात 'पोपट' चर्चा रंगली
मुद्यांची हि मग गरज संपली , बालिश

बारबोध + स्टिरियोटाइप...

बारबोध + स्टिरियोटाइप

एकस्मिन् दिवसेऽवसान समये
मै था गया बारमे ।
काचित् तत्र कुरंगबालनयना
थी नृत्य करती खडी ।
त्वां दृष्टवा नवयौवनां शशिमुखीं
मै मोह मे जा पडा।
ना जीवामि त्वयाविना श्रुणु सखे
तू यार कैसे मिले ।

कायकू...

Joshiकाकूंनी काही हायकू आणि कायकू वाचायला दिल्याhttp://www.aisiakshare.com/node/1966 ..कविता वाचना नंतर गप्प बसेल तो केश्या कसला... आम्ही पण ५ कायकू पाडल्या...

१) लहरी वारा
पदराची सळसळ
बघ्यांचा छळ

२) तारखेची हूल
धोक्याची चाहूल
बाई निष्प्राण

३) श्रीखंडाची वाटी
पुऱ्याच्या संगती
तन दे ताण

४) पाऊस गाणी
कवड्याची कहाणी
ऐकते कोण

५) केश्या हे पाही
कवड्याचं रुदन
खुनशी मन

डान्स रे पिकॉक, मॅन्गोच्या बनात...

काल दुपारी कॉफीच्या सुट्टीत आयुष्यमध्याच्या घोळापाशी पोचलेली आम्ही काही धेडगुजरे मित्र आपल्या पुढच्या पिढीचे कसं होणार या चिंतेत मग्न होतो...उरलेली चर्चा नंतर आमच्या स्वप्नात पुढे चालू झाली...जग, देशा पासून सुरु झालेली चर्चा भाषे पर्यत येऊन पोचली..माध्यमातील मराठी, मराठी व्याकरण, इंग्रजीचा वाढता प्रभाव ...पुढच्या पिढीतले पापा आणि मम्मी आपल्या किडाला मराठी किडसॉंग कसं सिंगून दाखवतील म्हणून एकाने जे गाण म्हटलं ते ऐकून दचकून जागा झालो ...खरच पुढच्या काळात काय काय बघाव आणि ऐकावं लागणार आहे कोण जाणे

डान्स रे पिकॉक, मॅन्गोच्या बनात
डान्स रे पिकॉक डान्स !

क्लाउडशि विंड झुंजला रे
ब्लॅक ब्लॅक कॉटन पिंजला रे
नाऊ युवर पाळी, वीज गिव्हिंग टाळी
फुलव पिसारा डान्स !

झरझर रेनिंग झरली रे
ट्रीजचि भिजली इरली रे
रेनात न्हाऊ, काहितरि सींगु
करुन पुकारा डान्स !

ड्रॉप ड्रॉप पाँडात डन्सिंग रे
टपटप लिफात वाजती रे
रेनिंगच्या लायनीत, प्ले खेळु दोघांत
ब्लू फ्रेंडा तू डान्स !

रेनिंगचि रिमझिम स्टॉपली रे
युअर मैन पेअर जमली रे
क्लॉउडात छान छान, सेव्ह्न कलरी कमान
कमानीबिलो त्या डान्स !

किती किती गांगलून जातो...

आमची प्रेरणा Supriyaतैची कविता https://www.facebook.com/supriya.jadhav.73157/posts/675640469117160

किती किती गांगलून जातो
नको नको ते लिहून जातो

'घडीत काना घडीत मात्रा'
'तुले' असे ही म्हणून जातो

मला कुठे गवसते तिथे मी
स्वतःच डंका पिटून जातो

हे सरांनो, धन्य व्हा...

हे सरांनो, धन्य व्हा
माहिती बहुमुल्य अपुल्या
ब्लॉगवरती टंकवा ॥

गोष्ट एकेका युगाची
बदललेल्या मानवांची
उघडुनी इतिहास सारे
पामरांना दाखवा ॥

नको रे बाळगु...

जालदिंडीचे अध्वर्यू ‌- गंडामहाराज कराडकर सर यांनी दिलेल्या मौलिक अर्थात महत्वाच्या माहिती अर्थात ज्ञाना ने प्रेरित होऊन आम्हालाहि आत्मस्तुती/निरीक्षण करावे वाटले

नको रे बाळगु । लेखनाचा गंड
मूढता प्रचंड । नको दाउ ॥

होशिल बा केव्हा । त्वा रे साहित्यिक
येवो कथानक । लेखनात ॥

तयापरी घाल । कवींवर गंडा
विडंबन फंडा । एकमात्र ॥

'केश्या ' म्हणे हेच । सोपे रे साधन
नको ते लेखन । आपापले ॥

जालदिंडीचे अर्धवायू ‌- केश्यामहाराज फ्रँकफुर्ट.कर

बेवड्याचा प्रयत्न ...

आमची प्रेरणा Karyakarteशेठची उत्सुकताhttps://www.facebook.com/groups/dyataali/permalink/402925339825964/?comment_id=403783086406856&offset=0&total_comments=13

Somanकाकूंनी केलेलं विडंबन
https://www.facebook.com/groups/dyataali/permalink/402925339825964/

आणि
मूळ कविता http://balbharatikavita.blogspot.de/2011/12/blog-post_694.html

बेवड्याचा प्रयत्न

[अभंग]

एका बेवड्याने एकदा आपुला।
पव्वा ठेवियेला उंच जागी ॥
तेथुनी सुखाने खालती तो आला ।
परी मग झाला कष्टी बहू॥
मागुती पव्व्याच्या-पाशी जाता ये ना।
मोड्यावरुनी पुन्हां पुन्हां पडे॥१॥

[कामदा]

चारवेळा तो हयापरी पडे। जाय बापुडा भागुनी, पुढे॥
आस खुंटली, येतसे रडे। अंग टाकुनी भूमिसी पडे॥२॥

[अंजनी गीत]

फिरुनि एकदा धीर धरुनिया।
लागे हळूहळू वरति चढाया॥
पव्व्याजवळी परि पोचुनिया।
आदळला खाली॥३॥

[साकया]

पाचहि वेळा यत्न करुनिया , आले यश न तयाला॥
गरीब बापुडा बेवडा तो, दुःखी अतिशय झाला॥४॥

हिंमत धरुनी फिरुनी आणखी, मोडा चढूनी गेला॥
परि पव्व्याला धरताना तो, झोक जाउनी पडला॥५॥

[दिंडी]

'अहा!मज ऐसी दैव-हत प्राणी।
खचित जगती या दिसत नसे कोणी!'॥
निराशेने बोलुनी असे गेला।
परी चित्ती स्वस्थता न ये त्याला॥६॥

[अभंग]

मग वेगे वेगे उठे। मोडा चढू लागे नेटे॥
बहू घेई खबरदारी। जाई, पोचे पव्व्याजवळि॥
हळुच मग तोंडि धरे।पोटी आनंदाने भरे॥
झटे निश्चयाचे बळे। अंती त्याला यश मिळे॥७॥

(केशवसुमार)

बाईंचे सूटले भान...

काल नेहमी प्रमणे कानात जालसंगीत वाजत होते...अनिल यांचे अप्रतिम गाणे 'केळीचे सुकले बाग..' सुरु होते.. (http://www.aathavanitli-gani.com/Song/Keliche_Sukale_Baag) तेव्हढ्यात Shindeकाकूंचा लुटुपुटुचा रुद्रावतार (https://www.facebook.com/groups/dyataali/permalink/403462993105532/) वाचनात आला ... आणि व्हायचा तो गोंधळ झालाच...आम्ही गुणगुणू लागलो...

बाईंचे सूटले भान बघुनिया पाणी
घरभर अशी हि तळी नवऱ्याची न निगराणी

झणी उठे लावला फोन धुमसती निखारे
कुठे अशी लाभते संधी, बोलते मग सारे

कशी शांत करु आता या कावल्या जिवा
जालातील समुहावर, उपाय शोधावा

सपासपा चालवी तेगा , लढाई केली
बाईंचा शमला राग रमुनि या जाली

जरा चुकीचे, जरा बरोबर बोलू काही !...

आयुष्यावर बोलू काही वरून आठवलं (संदीप Thanks!)

जरा चुकीचे, जरा बरोबर बोलू काही !
चला दोस्तहो स्त्रीगंडावर बोलू काही !

उगाच फाटे स्टेटसला फोडीत रहा तू
चिडला नाही पोष्ट्या तोवर बोलू काही

केस करीन हे ऐकून जमले काळे डगले
पाठ फिरू दे त्याची नंतर बोलू काही

उभ्या-उभ्याने करण्यावर हि फुटले फाटे
पुरुषगंड हा त्याचा हि वर बोलू काही

त्रिशतकी हे स्टेटस आहे लावा पैजा
किती राहिले बाकी त्यावर बोलू काही

हवेहवेसे मुल तुला जर हवेच आहे
नकोनको जे काही त्यावर बोलू काही

शब्द नसू दे कॉमेंट मध्ये काठी म्हणुनी
विसरून सगळे भांडण नंतर बोलू काही

हुश्श......

एक लाजरा न्‌ साजरा मुखडा...

एक लाजरा न्‌ साजरा मुखडा, चंद्रावानी सुजला ग
रोज दाबुन खातोय असा कि देह सारा फुगला ग

ह्या वेस्केलाचा मला इशारा कळला ग
पोट आडव येतय मला कि देह सारा फुगला ग
नको रानी नको नाचू, घरामदी नको नाचू
हितं नको तितं जाऊ, रामदेव शिबिरी राहु
का? ............ हालत्यात !

रेशिम सदरा घालुन सजना चला हो आसन करू
लगबग थोडी हलवुन कंबर बनू या फुलपाखरू
कसा करावा रोज साजनी व्यायाम असला ग

श्वासा रोखुन थोडं वाकुन करू चला हो फुडं
फासफुस फासफुस कपालभाती शिकूया बाबाकडं
लई दिसानं सखा घालुन मांडी बसला ग

बेजार झालो सोडव सजणी पेटका आला अंगा
पायाच्या बोटा धरता धरता भरून आल्या ढांगा
नकोच राणी मुळीच मजला योगा असला ग

नाम घेता मुखी कासवाचे...

आमची प्रेरणा http://www.aathavanitli-gani.com/Song/Naam_Gheta_Mukhi

नाम घेता मुखी कासवाचे
डास डेंगूचा भयभीत नाचे

लारव्ह्या उदरी जन्मला
डबक्या मधि वाढला
वाढणे वेगेपरी ज्याचे

खुप जंतू उरी घेउनी
डसु पाहे संधि साधुनी
करुनिया वहन रोगांचे

मारुनी नाशके सारी
लाविला जाळ्या हि घरी
भय महान डेंगूबळीचे

नित्‌ जळे चक्र कासवी
लोपला डेंगू पाशवी
गुण गाती जगि कासवाचे

पार्टीला येऊन आम्ही काय हो करणार ?...

पार्टीला येऊन आम्ही काय हो करणार ?
कोपर्यात बसून आम्ही 'चिमण्या' बघणार, 'कबुतर' बघणार

उंची पायताणाला भिणार ...लांबच रहाणार
उगीच तसल्या खोगीरींना भाव नाही देणार !

तुमच्या गोडं (?) आवाजातली सुरेल (?) गाणी कोण ऐकणार
मुन्नी ,शीला ,रझीया यांचा फुल टू दंगा मात्र बघणार

जुन्या-गोंडस आठवणींची मैफिल रंगवणार
आत्ता 'त्या' कुठे असतील म्हणत सेंटी सेंटी होणार

सगळ्यांपेक्षा आपण किती भारी हे समजून सुखावणार
तेव्हढ्यासाठी तरी पुढच्या पार्टीला नक्की ..नक्की येणार

लेखकेय...

आमची प्रेरणा Satish Tambe यांची कविता आणि त्यावरील प्रतिसाद ..

https://www.facebook.com/satish.tambe.54/posts/10200769999151242

https://www.facebook.com/satish.tambe.54/posts/10200769999151242?comment_id=5653366&offset=0&total_comments=26&comment_tracking=%7B%22tn%22%3A%22R9%22%7D

लेखकेय
..............................
एकमेकांच्या नादाने वा एकेकट्याने
कितीही ब्लॉग टंकले
तरी वेळ आल्यावर लाईक न करणारे लेखक
हे वाचकाच्या चामड्याचा अंगरखा परिधान केलेल्या
लेखकच असतात

स्टेटस टाकेन तिथे लाईक काढेन
समिक्षा लिहीन त्याच सोनं करेन
वल्गना करणारेही
जेवढ्यास तेवढेच लेखक असतात

' लेखाकोत्तम ' तोच असतो
जो पाडलेल्या कवितेला आपली मानून
तिला वेळप्रसंगी म्हणतो
इदं न मम !