बेवड्याचा प्रयत्न ...

आमची प्रेरणा Karyakarteशेठची उत्सुकताhttps://www.facebook.com/groups/dyataali/permalink/402925339825964/?comment_id=403783086406856&offset=0&total_comments=13

Somanकाकूंनी केलेलं विडंबन
https://www.facebook.com/groups/dyataali/permalink/402925339825964/

आणि
मूळ कविता http://balbharatikavita.blogspot.de/2011/12/blog-post_694.html

बेवड्याचा प्रयत्न

[अभंग]

एका बेवड्याने एकदा आपुला।
पव्वा ठेवियेला उंच जागी ॥
तेथुनी सुखाने खालती तो आला ।
परी मग झाला कष्टी बहू॥
मागुती पव्व्याच्या-पाशी जाता ये ना।
मोड्यावरुनी पुन्हां पुन्हां पडे॥१॥

[कामदा]

चारवेळा तो हयापरी पडे। जाय बापुडा भागुनी, पुढे॥
आस खुंटली, येतसे रडे। अंग टाकुनी भूमिसी पडे॥२॥

[अंजनी गीत]

फिरुनि एकदा धीर धरुनिया।
लागे हळूहळू वरति चढाया॥
पव्व्याजवळी परि पोचुनिया।
आदळला खाली॥३॥

[साकया]

पाचहि वेळा यत्न करुनिया , आले यश न तयाला॥
गरीब बापुडा बेवडा तो, दुःखी अतिशय झाला॥४॥

हिंमत धरुनी फिरुनी आणखी, मोडा चढूनी गेला॥
परि पव्व्याला धरताना तो, झोक जाउनी पडला॥५॥

[दिंडी]

'अहा!मज ऐसी दैव-हत प्राणी।
खचित जगती या दिसत नसे कोणी!'॥
निराशेने बोलुनी असे गेला।
परी चित्ती स्वस्थता न ये त्याला॥६॥

[अभंग]

मग वेगे वेगे उठे। मोडा चढू लागे नेटे॥
बहू घेई खबरदारी। जाई, पोचे पव्व्याजवळि॥
हळुच मग तोंडि धरे।पोटी आनंदाने भरे॥
झटे निश्चयाचे बळे। अंती त्याला यश मिळे॥७॥

(केशवसुमार)